Eml Suresi 11. Ayet " Ancak haksızlığa sapan korkar; o da işlediği bir kötülük yerine bir iyilik ederse bilsin ki ben çok bağışlayıcıyım, çok merhametliyim." 

      Güneşin tam tepede olduğu bir günde, Arabistan çölünün kumlarının sıcaktan adeta lava döndüğü  yerde hareket eden bir kervanda ailesi ile birlikte yolculuk eden Resul annesine tutunmuş devede ilerlerken yan taraflarında onlara doğru yaklaşmakta olan bir karaltı gördü. Annesine karaltının ne olduğunu sorduğunda şaşkınlıkla annesinin “EŞKİYALAR!” diye bağırmasını seyretti. Annesinin bağırışı üzerine kervandaki erkekler kılıçlarını kuşanmaya çalışırken, kadınlar ise çocuklarını biryerlere saklamaya çalışıyorlardı. Lakin Resulün karaltı sandığı eşkiyalar saniyeler içerisinde kervana ulaşmışlardı. Eşkiyalar bir yandan kervanı soyarken bir yandan kervan savunmaya çalışan erkeklerle adaletsiz bir mücadeleye girerek onları öldürüyolardı. En sonda hiçbir erkek kalmadığında ortaya kadınları çıkararak onları çirkin arzularına maruz ediyolar ve pis işleri bittiğinde ya bir kenara atıyorlar ya da öldürüyorlardı.

      Resulün annesi Resülü saklamış ve kendisine de olacakları anladığından ötürü bu ölümü kendisine ve kocasına layık görmeyerek canına kıymıştı. Bu sırada yaşananları tam anlamamakla beraber Resul annesinin ve babasının yokluğunda ağlarken bir eşkiya Resul’ü buldu. Onu yanına alarak Çılga’nın yanına yani eşkiyaların liderine götürdü. Çılga çocuğu öldürmesini ya da çölde bırakmasını istedi seçimi eşkiya bıraktı. Eşkiya yani Renas çocuğun büyüdüğünde çetelerine katkısının olabileceğini onu istedikleri gibi büyütüp işlerini yaptırabileceklerini söyledi. Çılga bu fikri beğendi ve çocukla Renas’ın ilgilenmesini istedi Renas da kabul etti. Renas aslında çete üyeleri kadar kötü biri değildi lakin babası eşkiyaların ölmeden önceki lideriydi bundan ötürü Renas çeteden ayrılamıyor ve istemesede çetenin ilgisine maruz kalıyordu.  Günler,aylar, yıllar geçti. Renas istemesede çeteye karşı koyamadığından ötürü insanlara zulmetmeye devam etti fakat Resulü aynı babasıymış gibi aynı şevkatle itinayla ve sevgiyle büyüttü. Ayrıca zor olanı başardı ve onu çetenin vahşetinden uzak tuttu. Taki bir güne kadar Renas’ın Resulü sahiplenmesinden nerdeyse 10 yıl geçmiş Resul 16 tılı yaşlarına gelmiş. Bu sırada çete  kervan azlığından ötürü parasız ve aç kalır olmuş. Ama çete aynı bir pumanın saatlerce bir ağaç üstünde avını beklemesi gibi çetede bir kervanın geçmesini beklemiş. Çete tam umudu kesmeye yakın gece olacağı vakit yakınlarda bir duman tütsüsü görmüşler. Hemen anladılar ki yakınlarda bir kervan konaklamak ve geceyi geçirmek için bir yere kuruluyorlar. Çılga bu fırsatın kaçmayacağını bilerek herkesi toplayarak kervan yerleşkesine gittiler. Heryeri dağıtıp yiyecek aradılar ve soydular. Resul o anki vahşeti hatırladı aynı vahşet çocukluğunda kervanına uğramış annesini ve babasını ondan almıştı ama oda Renas gibi sesini çıkaramamıştı. Her yer soyulduktan ve insanlar  öldürüldükten sonra bir kadın kalmıştı tam bir eşkiya kadına kılıcı indirecekken. Çılga “DUR!” dedi. Resulü çağırdı. Resule artık ergenlik çağına geldiğini onlar gibi can almayı bilmesini gerektiğini söylemişti resulün eline kendi kılıcını vermiş ve kadını öldürmesini istemişti. Resul olayın ciddiyetine varamamış afallamıştı. Yerde ölümünü kabullenmiş ama ölmenin acısından korkan kadına bakmıştı. Sonlara bütün korkuları babasının ölümü annesinin ölümü aklına gelmiş ve kılıcı yere atarak bunu yapmayacağını söylemişti. Çılga sinirlenmiş kılıcı almasını söylemişti Resul’a. Tam bu sırada Renas, Resul’ü arkadasına alarak “Resul kimseyi öldürmeyecek” demişti. İyice sinirlenen Çılga Renası babasına hürmetinden uyarmıştı ama bugüne kadar insanlara zarar vermekten ve Çılga’ya boyun eğmekten bıkan Renas. Kendi hayatının artık bir anlamının kalmadığını artık hayatı için geç kaldığını anlamıştı. Ancak onu bu hayatta teşvik eden tek mutlu eden şeyi yani Resul’ü bir evlatmış gibi büyütmüş ve yaşamının en değerli şeyi kılmıştı. Kendi canını Resul’ü kendi işlediği hataları işlememesi bu iğrenç hayata bulaşmaması için vermeye razıydı.

      Çılga artık bunun bir isyan olduğunu anlamış ve eşkiyaların Resul’ü ve Renas’ı yakalamasını emretmişti.  Renas Resule dönerek. “Ben bu manasız hayatımda sen yer alana kadar hiçbirşeydim ama sen bana bir gaye verdin -seni iyi büyütmek- şimdi sen den son bir istediğim var. Git ve olabildiğince hızlı git ve asla arkana bakma!”. Renas, Resul’ü ata doğru itmiş ve eşkiyalara dönüştü. Eşkiyalarla savaşan Renas kararsız Resul’e bir kez daha bakmış ve bu sefer ciddi bir ses tonuyla bağırarak “GİT!” diye bağırmıştı. Resul az önceki dongun halinden çıkmış ata koşmuş ve binmişti. Renas ona ata binmeyi çok iyi öğretmişti. Resul, atı Renastan hatta çetedeki herkesten daha iyi sürüyordu ve Renas’ın dediği gibi arkasına bakmadı. Bu sırada bir eşkiya Resul’ün peşinden gitmek için ata bindi.  Renas bunu gördü ve belindeki hançeri attaki eşkiya ya fırlattı. Hançer eşkiyanın belinin üst bir kısmına saplandı ve anlık acıyla sıçrayan eşkiya attan düştü.  Bu sırada karnının üstünde bir sıcaklık hiç hissetmediği bir sıcaklık hissetti. Kafasını aşşağı eydiğinde göğsünde çıkan bir demir parçası gördü. Anlamıştı artık son nefesini alıyordu. Ama birden güzel düşlere daldı içi ferahladı. Neredeyse gülecekti. Bu amaçsız boş hayatını iyilik için Resul için feda etmişti. Onca kıydığı cana onca bıraktığı yetim, öksüz çocuğa karşı bir iyilikte bulunmuştu. Bu hayatta Allah’ı neredeyse hiç düşünmese de son nefesinde kendini Allah’ın bağışlayıcılığına bırakarak gözlerini kapatmış ve bütün kaslarını gevşetmişti. Resul ise yıllar sonra yeniden kimsesiz kalmış ve kendi çaresinin başına bakmak zorunda kalmıştı.